Metoda NDT - Bobath 

Metoda NDT - Bobath  została stworzona w latach czterdziestych XX wieku w Londynie przez fizjoterapeutkę Bertę Bobath i jej męża Karela – neurologa. Stale rozwijana i modyfikowana stała się obecnie wiodącą formą rehabilitacji wcześniaków, niemowląt, dzieci młodszych i starszych.
Podstawą koncepcji Ndt-Bobath jest indywidualne  podejście do problemu rozwojowego pacjenta, gdyż zaburzenia rozwoju ruchowego cechują się dużą zmiennością. Dla każdego dziecka dobiera się indywidualny tok terapii. Poparty oczywiście doskonałą znajomością etapów prawidłowego rozwoju ruchowego dziecka.



Główne zasady usprawniania według koncepcji NDT-Bobath obejmują: 

 
  •  wpływanie na napięcie mięśni 
    poprzez obniżanie napięcia wzmożonego i/ lub podwyższanie obniżonego,
  •   wyzwalanie ruchów w formie jak najbardziej zbliżonej do prawidłowych  
    poprzez wspomaganie i prowadzenie ruchu z punktów kluczowych, czyli punktów kontroli ruchu, którymi są: głowa, obręcz barkowa , obręcz miedniczna i inne części ciała,
  •  wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności ruchowych  w codziennych czynnościach.

Celem terapii jest zawsze  przygotowanie dziecka do uczestniczenia w normalnym życiu rodzinnym i społecznym. 
 Usprawnianie według koncepcji NDT-Bobath włącza się w biologiczny rytm dnia dziecka.  Prawidłowo wykonywane zabiegi pielęgnacyjne, karmienie, noszenie dziecka, czy zabawa z nim utrwala ruchy ćwiczone przez fizjoterapeutę. Odpowiednio przeszkoleni rodzice i opiekunowie kontynuują ćwiczenia w warunkach domowych.
 

Integracja strukturalna KMI

Głównym założeniem metody KMI (Kinesis Myofascial Integration) jest stworzona przez amerykańskiego terapeutę integracji strukturalnej Thomasa Myersa koncepcja taśm anatomicznych (Anatomy Trains). Według założeń KMI wszystkie mięśnie w ludzkim ciele stanowią jedną, połączoną ze sobą tkankę, w związku z czym zmiana czy napięcie w jednym miejscu może skutkować problemami całkiem gdzie indziej.Ten rodzaj terapii wskazany jest przede wszystkim dla osób z dolegliwościami bólowymi i ograniczeniami ruchomości w obrębie kręgosłupa i stawów, bólami mięśniowymi, bólami głowy, wadami postawy, a także stanami pourazowymi. Podczas sesji KMI terapeuta aktywnie wpływa na strukturalne ułożenie poszczególnych elementów ciała pacjenta, dokonując drobnych zmian, które mają za zadanie poprawić jego funkcjonowanie jako całości. W rezultaciepomina” o złych nawykach i odzyskuje pierwotną równowagę. Zabieg wskazany jest przede wszystkim dla osób z dolegliwościami bólowymi i ograniczeniami ruchomości w obrębie kręgosłupa i stawów, bólami mięśniowymi, bólami głowy, wadami postawy, a także stanami pourazowym. W rezultacie organizm stopniowo „zapomina” o złych nawykach i odzyskuje pierwotną równowagę.

Wielowymiarowa terapia stóp

Wielowymiarowa, manualna terapia stóp oparta jest na funkcjonalnym rozwoju stopy w pierwszym roku życia dziecka oraz na zasadach terapii manualnej. Zasady tej terapii tworzą podstawę do wczesnego diagnozowania i wczesnego leczenia nieprawidłowego ustawienia stopy min. stopy przywiedzeniowo-serpentynowej, stopy końsko-szpotawej, stopy koślawej, płaskostopia. W terapii wykorzystuje się specjalne manualne techniki mobilizacyjne i rozciągające wraz z funkcjonalnym bandażowaniem. 

Orteza dynamiczna DUNAG

Orteza dynamiczna DUNAG to kombinezon, który obciąża ciało dziecka siłami podobnymi do sił grawitacji. Jest to niezwykle efektywne narzędzie pracy terapeutycznej, które może być stosowane w zakresie różnych metod tj. NDT-Bobath, Integracji Sensorycznej, Kinezyterapii, Kinesiotapingu i wielu innych, a także przy użyciu wszelkich urządzeń rehabilitacyjnych tj. UGUL, piłki, gumy, podwieszane platformy.

Stosowanie kombinezonu DUNAG:

  • normalizuje napięcie mięśniowe pacjenta,
  • przywraca prawidłową postawę oraz wzór ruchowy,
  • redukuje patologiczne odruchy,
  • pozytywnie wpływa na układ błędnikowy /równowagę/,
  • stymuluje mózg oraz polepsza pracę układu nerwowego,

 Wskazania do zastosowania kombinezonu:

  • dziecięce porażenie mózgowe /mpd/,
  • opóźnienia rozwoju motorycznego,
  • urazy mózgu,
  • przepuklina rdzeniowo-oponowa,
  • choroby układu nerwowo-mięśniowego.

Kinesiology taping (plastrowanie)

W latach siedemdziesiątych japoński chiropraktyk dr Kenzo Kase opracował metodę kinesiology tapingu. Wykorzystywany w niej plaster (tape) posiada parametry podobne do właściwości skóry pod względem grubości, ciężaru i rozciągliwości (130-140%). Plaster charakteryzuje się wodoodpornością i dobrą przepuszczalnością powietrza, zatem może być noszony nawet do kilku tygodni. Warstwę klejącą plastra stanowi akryl co minimalizuje możliwość wystąpienia podrażnienia i uczulenia skóry.
W rehabilitacji dzieci plastrowanie wykorzystywane jest do:

  • normalizacji napięcia mięśniowego (spastycznego, wiotkiego).
  • korekcji nieprawidłowo ustawionych elementów narządu ruchu, w wadach stóp, kolan, kręgosłupa)
  • uśmierzenia bólu- poprawy propriocepcji (tzw.czucia głębokiego)
  • poprawy mikrokrążenia
  • wspomagania pracy mięśni
Metoda kinesiology tapingu jest metodą z powodzeniem wykorzystywaną w terapii NDT-Bobath.


Masaż Shantala

 

Masaż Shantala jest starożytną techniką masażu niemowląt oraz dzieci. Wprowadzil ją na teren europejski francuski położnik Frederique Leboyer. Wielką popularnością cieszy się w USA i Kanadzie. W Europie masowanie dzieci jest szczególnie popularne w Holandii, skąd praktyka ta została sprowadzona do Polski. 
Regularne masowanie ma pozytywny wpływ na dziecko, jak również na matkę czy inną osobę wykonującą masaż. Ten rodzaj masażu może być wykonywany z łatwością przez każdego, a technika jego wykonywania jest stosunkowo prosta i szybka do nauczenia.
Regularne masowanie 3-4 razy w tygodniu daje następujące korzyści dla niemowlęcia lub dziecka:

  • pomaga w uregulowaniu snu,
  • poprawia trawienie,
  • wycisza, uspokaja,
  • podnosi świadomość własnego ciała, jego granic; w ten sposób wzmaga poczucie bezpieczeństwa,
  • poprawia, wzmaga więzi z rodzicem,
  • podnosi odporność organizmu, stymuluje układ hormonalny.
Dla rodzica lub osoby wykonującej masaż:
  • poprawia pewność siebie, wiarę w swoje umiejętności opieki nad dzieckiem,
  • uspokaja,
  • łagodzi lub zapobiega poporodowej depresji u matek,
  • wzmaga oraz poprawia więź z dzieckiem,
  • pomaga w zrozumieniu dziecka, tego co komunikuje, jakie potrzeby próbuje przekazać.

Gimnastyka korekcyjna

Gimnastyka korekcyjna - zestaw ćwiczeń mający na celu skorygowanie wad postawy u dzieci, dokonuje się tego poprzez stosowanie dobrze dobranych ćwiczeń dla poszczególnych partii mięśniowych odpowiadających za daną wadę postawy.
Do podstawowych ćwiczeń zalicza się:

  • ćwiczenia oddechowe
  • ćwiczenia mięśni grzbietu i pośladków
  • ćwiczenia mięśni brzucha
  • ćwiczenia korygujące ustawienie miednicy
  • ćwiczenia korygujące ustawienie stóp
  • ćwiczenia antygrawitacyjne; czynne prostowanie i rozciąganie kręgosłupa